Μεταβυζαντινός ναός, που ανήκει στον τύπο του απλού τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου, με οκτάπλευρο τρούλο.
Στο δυτικό μέρος απολήγει σε ευρύχωρο νάρθηκα, ενώ στο ανατολικό σε τρίπλευρη αψίδα. Οι τέσσερις κεντρικοί κίονες καθώς και τα κιονόκρανα τους προέρχονται από αρχαίο υλικό.
Σύμφωνα με την επιγραφή στο τέμπλο πάνω από την Ωραία Πύλη, ο ναός ολοκληρώθηκε το έτος 1713.
Το κτιστό τέμπλο και ένα μέρος του ναού έχουν αγιογραφηθεί. Οι μορφές βρίσκονται σε διάχωρα κόκκινης ταινίας. Η αγιογράφηση του ναού ίσως δεν ολοκληρώθηκε εξαιτίας των γεγονότων του 1715 (Έναρξη Β΄ περιόδου Τουρκοκρατίας). Τοιχογραφίες σώζονται στο τέμπλο, στη βόρεια και νότια πλευρά του κυρίως ναού και στο χώρο του Ιερού.
Ιερός Ναός Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονα
Βυζαντινός ναός, ο παλιότερος της περιοχής, δείγμα εξαιρετικής τέχνης, που ανήκει στον τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου με οκτάπλευρο τρούλο.Τον τρούλο στηρίζουν δύο κίονες και δύο πεσσοί. Στη δεξιά παραστάδα της παλιάς εισόδου υπάρχει επιγραφή που σε απλή απόδοση λέει τα εξής:
“Κύριε, βοήθησε το δούλο σου Θεοφύλακτο, οικοδόμο από το νησί Κέα.”
Η τοιχοποιία είναι μεικτή, πέτρες και τούβλα σε ατελές πλινθοπερίκλειστο σύστημα δομής. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι η χρησιμοποίηση αρχιτεκτονικών μελών από τα μνημεία του Ασκληπιείου και άλλα αρχαία κτίρια της περιοχής, που εντοιχίστηκαν σχεδόν αυτούσια. Ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος, χωρίς να είναι πλούσιος παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία.
Ο νάρθηκας και ο κυρίως ναός ήταν κατάγραφοι με τοιχογραφίες του 12ου αιώνα, όπως δείχνουν τα σωζόμενα τμήματα και τα υπολείμματα των επιχρισμάτων. Σώζονται επίσης και τρία χαράγματα πλοίων στην ανατολική πλευρά του νάρθηκα. Ο κυρίως ναός χρονολογείται στα τέλη του 11ου αιώνα, ενώ ο νάρθηκας στις αρχές μέχρι τα μέσα του 12ου αιώνα.
Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου
Μεταβυζαντινός ναός, σημαντικό κτίσμα της Β΄ Ενετοκρατίας (1685-1715), που ανήκει στον τύπο του τετρακιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου με οκτάπλευρο τρούλο.
Ιδιοτυπία αποτελεί η επέκταση του δυτικού σκέλους με την προσθήκη ενός επιπλέον ζεύγους κιόνων.
Πάνω από την είσοδο, στο εσωτερικό του ναού, σώζεται η κτητορική επιγραφή με χρονολογία 27 Φεβρουαρίου 1701 που αναφέρει ότι ο ναός οικοδομήθηκε και εικονογραφήθηκε προς τιμή της Θεοτόκου
Ολόκληρος ο ναός είναι πλούσια εικονογραφημένος με ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες. Ξεχωρίζουν η μνημειακή παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, οι θεομητορικές και Χριστολογικές σκηνές των πλαγίων τοίχων σε διάχωρα κόκκινης ταινίας, ο Παντοκράτωρ του τρούλου και η Πλατυτέρα του Ιερού. Στην εικονογράφηση διακρίνεται το ιδίωμα πολλών αγιογράφων.
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
Μονόκλιτο θολοσκέπαστο κτίσμα στον τύπο της απλής βασιλικής με δίρριχτη στέγη που ανατολικά απολήγει σε ημικυκλική αψίδα.
Πάνω από την είσοδο βρίσκεται εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή η οποία αναφέρει πως ο ναός ανακαινίστηκε στις 6 Αυγούστου 1622 “εις τόπο λεγόμενο Λεγουρήου”.
Ο ναός καλύπτεται πλήρως από αγιογραφίες. Από τη σειρά των παραστάσεων εντυπωσιάζει η σύνθεση της Δευτέρας Παρουσίας στο δυτικό τοίχο, οι ολόσωμες μορφές Αγίων και οι Χριστολογικές σκηνές των πλάγιων τοίχων σε διάχωρα κόκκινης ταινίας, ο Παντοκράτωρ του θόλου, η Πλατυτέρα καθώς και μια ενδιαφέρουσα σκηνή Μελισμού στο Ιερό. Τα γενικά χαρακτηριστικά τους είναι η ακρίβεια του σχεδίου, οι σωστές αναλογίες, η αυστηρότητα και οι τολμηροί χρωματικοί συνδυασμοί. Στην εικονογράφηση διακρίνεται το ιδίωμα δύο τουλάχιστον ζωγράφων.
